نکات مربوط به اکسیژن درمانی (برونرو سودارث تنفس)

نکات مربوط به اکسیژن درمانی (برونرو سودارث تنفس)

21% هواي استنشاقي اكسيژن، 78% نيتروژن و 1% گازهاي متفرقه است.

2. سيستمهاي اكسيژن تراپي در 3 گروه كلي جريان كم (سوند نازال)، ذخيرهاي (انواع ماسك هـا) و جريـانزياد (ماسك تنظيم هوا يا ونچوري و نبولايز تنظيم هوا) طبقه بندي ميشوند.

3. اكسيژن تراپي با FiO2 بالاي 60% براي بيشتر از 36 ساعت و 100% براي 12 ساعت ميتواند منجر بـهآتلكتازي و كلاپس آلوئولي شود.

4. با سوند نازال (كانولاي بيني) با فلوي 6 Lit/min ميتوان در نهايت 44 FiO2ـ40% ايجاد كرد.

5. با ماسك ساده (simple) با فلوي 8 Lit/min ميتوان 60 FiO2 ـ 55% ايجاد كرد.

6. در ماسك هاي ساده صورتي حداقل فلوي اكسيژن جهت جلوگيري از استنشاق هواي بازدم 5 Lit/minاست.

9. ماسک ونچوری يك سيستم با جريان بالاي اكسيژن درماني است؛ قابل اعتمادترين وسيله اكسيژن تراپي در بيماران COPD است. رنگ صورتي آداپتور آن بيشترين FiO2 (حدود 40%) ايجاد ميكند.

10 .چادر صورت چون تماس مستقيم با صورت ندارد، مناسب جهت بيمـاران سـوختگي يـا زخـم صـورت و مقدار fio2 مساوی40 % ايجاد ميكند.

11 .راههاي هوايي دهاني حلقي و بيني حلقي جهت دور نگهداشتن زبان از مسـدودكـردن راه هـوايي فوقـاني استفاده ميشوند.

12 .مهمترين عارضه اكسيژن درماني مسمومیت با اکسیژن است.

13 .هیپراُکسی ناشي از استنشاق بيش از حد اكسيژن است و باعث احتباس CO2 ميشود.

14 .اكسيژن زياد باعث آسيب بخش سطحي آلوئولها كه مسؤول تبادلات گازي هستند، ميشود.

15. اولين علامت مسموميت با اكسيژن درد زير جناغ سينه است كـه بـا تـنفس عميـق تشـديد مـيشـود.

علامتهاي بعدي شامل سرفه خشك، تنگي نفس، آبريزش بيني، اشكريـزش، برافروختگـي صـورت،سوزش زير جناغ و بيحسي انتهاهاست.

16 .علامت هاي پيشرفته مسموميت با اكسيژن شامل ادم بين بافتي ريـه، آتلكتـازي جـذبي در اثـر كـاهش

سورفكتانت و نيتروژن و در نهايت كلاپس آلوئولها، دپرسيون مركز تنفس، درد پشت يـا زيـر اسـترنوم،فيبروز ريه، ARDS، كاهش هوشياري و اختلال بينايي است.