ﻧﻜﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪﮔﻮش، اﺧﺘﻼﻻت، درﻣﺎن و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎيﭘﺮﺳﺘﺎري

ﻧﻜﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪﮔﻮش، اﺧﺘﻼﻻت، درﻣﺎن و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎيﭘﺮﺳﺘﺎري

1- ﺟﻬﺖ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪﮔﻮش در ﺑﺎﻟﻐﻴﻦ ﻻﻟﻪﮔﻮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ و ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد.

2- ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺻﺪا در ﻣﺤﻴﻂ ﻫﺎي ﻛﺎري 80 ـ 70 دﺳﻲ ﺑﻞ ﺑﻮده و ﺑﺎﻻي 80 دﺳﻲ ﺑﻞﮔﻮﺷـﺨﺮاش اﺳـﺖ .

در ﺿﻤﻦ ﻓﺮﻛﺎﻧﺲ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎت روزﻣﺮ ه و ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﻴﺪن راﺣﺖ اﻧﺴﺎن 2000ـ 500 ﻫﺮﺗﺰ اﺳﺖ.

3 -از رﻳﺴﻚ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﻛﺎﻫﺶﺷﻨﻮاﻳﻲ، ﻛﻢ وزﻧﻲ زﻣﺎن ﺗﻮﻟﺪ اﺳﺖ.

4- ﻧﺎﺷﻨﻮاﯾﯽ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻧﺎﺗﻮاﻧﻲ در ﺳﻤﻊ ﺻﺪا ﺑﺎ ﻓﺮﻛﺎﻧﺲ ﺑﻴﺶ از 90 دﺳﻲ ﺑﻞ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻤﻲ از ﻗﺒﻴﻞ وزوزﮔﻮش، اﻧﺰواي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، اﺧﺘﻼل ﺗﻜﻠﻢ، اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻨﻲ، اﺣﺴﺎس،ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻏﻤﮕﻴﻨﻲ، اﺧـﺘﻼل در ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮي و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ.

5- ﭘﯿﺮﮔﻮﺷﯽ (Presbicosis) ﻧﻮﻋﻲ ﻛﺮي ﺣﺴﻲ ﻋﺼﺒﻲ در اﺛﺮ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻦ اﺳﺖ.

6 -ﮐﻮﻟﺴﺘﺎﺗﻮم رﺷﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﻛﺎﻧﺎلﮔﻮش ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﻪ داﺧﻞﮔﻮش ﻣﻴﺎﻧﻲ اﺳﺖ.

7- ﺗﺮﺗﻴﺐاﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎي ﮔﻮش ﻣﻴﺎﻧﻲ از ﺧﺎرج ﺑﻪ داﺧﻞ ﭼﻜﺸﻲ ـﺳﻨﺪاﻧﻲ ـرﻛﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺳﺘﺨﻮان رﻛـﺎﺑﻲ ﺑﻪ درﻳﭽﻪ ﺑﻴﻀﻲ ﭼﺴﺒﻴﺪه اﺳﺖ.

8- ﭘﺮده ﺻﻤﺎخﮔﻮش ﺧﺎرﺟﻲ را از ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺟﺪا و درﻳﭽﻪ ﺑﻴﻀﻲﮔﻮش ﻣﻴﺎﻧﻲ را از داﺧﻠﻲ ﺟﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.

9 -ﻋﺼﺐ ﺷﻨﻮاﻳﻲ زوج ﻫﺸﺘﻢ ﺟﻤﺠﻤﻪ اي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آن وﺳﺘﻴﺒﻮﻟﻮﻛﻮﻛﻠﺌﺎر ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ.

10- در ﺗﺴﺖ ﻧﺠﻮا ﻓﺮد ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻛﻨﻨﺪه در ﻓﺎﺻﻠﻪ 60 ـ 30 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮي ﺑﻴﻤﺎر ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﺠﻮا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.

11 -ﺗﺴﺖ وﺑﺮ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻛﺎﻫﺶ ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﻫﺪاﻳﺘﻲ ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲ رود .در اﻳﻦ ﺗﺴـﺖ دﻳﺎﭘـﺎزون روي اﺳـﺘﺨﻮان ﺳﺮ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻓﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪا را در ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺸﻨﻮد. در ﺻﻮرت ﻣﺸـﻜﻼت ﻫﺪاﻳﺘﻲ (ﻣﺜﻞ اﺗﻮاﺳﻜﻠﺮوز ﻳﺎ اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ) ﺻﺪا درﮔﻮش ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد و در ﺻﻮرت ﻣﺸﻜﻼت ﺣﺴﻲ ﻋﺼﺒﻲ (آﺳﻴﺐ ﺣﻠﺰون ﻳﺎ ﻋﺼﺐ) ﺻﺪا درﮔﻮش ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد.

12- ﺗﺴﺖ رﻳﻨﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ و اﻓﺘﺮاق ﺑﻴﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﻫﺪاﻳﺘﻲ از ﺣﺴـﻲ ﻋﺼـﺒﻲ ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﻣـﻲ رود ﻛـﻪ دﻳﺎﭘﺎزون ﻳﻜﺒﺎر در ﻓﺎﺻﻠﻪ 5 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮيﮔﻮش و ﺑﺎر دوم روي اﺳﺘﺨﻮان ﻣﺎﺳﺘﻮﺋﻴﺪ ﺑﻪ ارﺗﻌﺎش درﻣﻲ آﻳﺪ ﻛـﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻫﺪاﻳﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ اﺳﺖ. در ﻛﻢ ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﻫﺪاﻳﺘﻲ ﺻﺪاي ﻫﺪاﻳﺖ ﺷـﺪه از اﺳـﺘﺨﻮان

ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻮا ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮ(رﻳﻨﻪ ﻣﻨﻔﻲ) اﺳﺖ و در ﻛﻢ ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﺣﺴﻲ ﻋﺼﺒﻲ ﺻﺪاي ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﺪه از ﻫﻮا ﺧﻴﻠـﻲ

ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺗﺮاﺳﺖ.

13 -ﺗﺴﺖ ﮐﺎﻟﺮﯾﮏ ﺟﻬﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺸﻜﻼت وﺳﺘﻴﺒﻮﻻرﮔﻮش ﺑﺎ زدن آب ﺳﺮد وﮔﺮم ﺑـﻪ داﺧـﻞ ﮔـﻮش اﻧﺠـﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻧﻴﺴﺘﺎﮔﻤﻮس ﻳﻚ ﻋﻼﻣﺖ ﻋﻴﻨﻲ ﻧﺎﺷﻲ از وﺟﻮد ﻣﺸﻜﻼت وﺳﺘﻴﺒﻮﻻر اﺳﺖ.

14- ﺟﻬﺖ اﻧﺠﺎم ﺗﺴﺖ ﻫﺎي وﺳﺘﻴﺒﻮﻻري ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺎﻳﺪ از 24 ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ اﻟﻜﻞ و ﺑﺎرﺑﻴﺘﻮرات ﻫﺎ را ﻗﻄﻊ ﻛﻨﺪ.

15 -ﻳﻚ ﻋﻼﻣﺖ واﺿﺢ اوﺗﯿﺖ ﺧﺎرﺟﯽ درد ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎمﺗﻜﺎن دادن ﻻﻟﻪﮔﻮش اﺳﺖ ﺷـﺎﻳﻊ ﺗـﺮﻳﻦ ﺑـﺎﻛﺘﺮي ﻫـﺎي اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺘﺎﻓﻴﻠﻮﻛﻮك ﻃﻼﻳﻲ و ﺳﻮدوﻣﻮﻧﺎس ﻣﻲ باﺷﻨﺪ.

16 -ﻛﻨﺘﺮاﻧﺪﻳﻜﺎﺳﻴﻮن ﻫﺎي ﺷﺴﺘﺸﻮيﮔﻮش ﭘﺎرﮔﻲ ﭘﺮده ﺻﻤﺎخ، اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ، وﺟﻮد اﺟﺴﺎم ﺧﺎرﺟﻲ ﻳـﺎ گیاهان ﻳﺎ ﺣﺸﺮات درﮔﻮش، دﻣﺎي ﻣﺎﻳﻊ 38ـ37 درﺟﻪ و ﭘﻮزﻳﺸﻦ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺒﺘﻼﺳ.ﺖ.

17 -ﺗﻬﻮع و ﺳﺮﮔ ﻴﺠﻪ ﺑﻴﻦ ﺷﺴﺘﺸﻮيﮔﻮش ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﺎرﮔﻲ ﭘﺮده ﺻﻤﺎخ اﺳﺖ.

18- آﻣﻮزش ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎران اوﺗﻴﺖ ﺧﺎرﺟﻲ ﺷﺎﻣﻞ اﻧﺠﺎم ﻛﻤﭙﺮس آب وﻟـﺮم و ﻋـﺪم اﺳـﺘﻔﺎده از ﮔـﻮش ﭘـﺎك ﻛـﻦ و اﺟﺘﻨﺎب از ﺷﻨﺎ ﻛﺮدن اﺳﺖ.

19- زوﻧﺎی ﮔﻮش ﻋﻔﻮﻧﺖ وﻳﺮوﺳﻲ اﻋﺼﺎب 7 و8 ﻣﻐﺰي اﺳﺖ.

20- ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي از اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي و درﻣﺎن ﻓﻮري ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎي ﺣﻠﻖاﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ.

21 -ﻋﻼﻳﻢاوﺗﯿﺖ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺣﺎد ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: درد، ﺗﺐ، اﻳﺠﺎد ﺳـﺮ و ﺻـﺪا در ﮔـﻮش، اﺣﺴـﺎس ﭘـﺮي در ﮔـﻮش وﻛﺎﻫﺶ ﺷﻨﻮاﻳﻲ.

22- اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺳﺮوزي ﺗﺠﻤﻊ ﻣﺎﻳﻊ ﺑﺪون ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻓﻌﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻠﺖ اﺻـﻠﻲ ﻛـﺎﻫﺶ ﺷـﻨﻮاﻳﻲ در ﻛﻮدﻛـﺎن اﺳﺖ (ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻮﺗﺎه و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ )ﺑﻮدن اﺳﺘﺎش.

23- درد ﻧﺎﮔ ﻬﺎﻧﻲ و ﺷﺪﻳﺪﮔﻮش در روز ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲ ﻣﺎﺳﺘﻮﺋﻴﺪ ﻧﺎﺷﻲ از ﺑﺎز ﺷﺪن ﻟﻮﻟﻪ اﺳـﺘﺎش و ورود ﻫـﻮا ﺑـﻪ

ﮔﻮش ﻣﻴﺎﻧﻲ اﺳﺖ.

24 ﻣﻴﺮﻧﮕﻮﺗﻮﻣﻲ ﻳﺎ ﺗﻴﻤﭙﺎﻧﻮﺗﻮﻣﻲ ﭘﺎراﺳﻨﺘﺰ ﮔﻮش ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺟﻬﺖ درﻣﺎن اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ و ﺧﺮوج ﺗﺮﺷﺤﺎت اﺳـﺖ ﻛـﻪ در درﻣﺎن اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد(ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﺮش ﭘﺮده ﺻﻤﺎخ رﺑﻊ ﺧﻠﻔﻲ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ).

25- ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ آﻣﻮزش ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﭙﺎﻧﻮﭘﻼﺳﺘﻲ اﺟﺘﻨﺎب از ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر اﺳﺖ.

26- اوﺗﯿﺖ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻣــﺰﻣﻦ ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻮع ﺣﺎد ﺑﻴﺸﺘﺮ از 6 ﻫﻔﺘﻪ ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﺪ و در ﺻـﻮرت ﻋـﺪم درﻣـﺎن ﺑﺎﻋـﺚ ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺳﺘﺨﻮاﻧﭽﻪ ﻫﺎ و ﻣﺎﺳﺘﻮﺋﻴﺪ ﻣﻲ ﮔﺮدد.

27 - ﻣﺎﺳﺘﻮﺋﻴﺪﻛﺘﻮﻣﻲ ﺟﻬﺖ درﻣﺎن اوﺗﻴﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻣﺰﻣﻦ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔـﺮدد. ﻋﺎرﺿـﻪ ﺑﻌـﺪ از ﺟﺮاﺣـﻲ ﻣﺎﺳـﺘﻮﺋﻴﺪﻳﺖ

اﺣﺘﻤﺎل آﺳﻴﺐ ﺑﻪ ﻋﺼﺐ ﺻﻮرﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ آن ﻋﺪمﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﻠﻌﻴﺪن و ﺳﻮت زدن اﺳﺖ.

28- اﺗﻮاﺳﮑﻠﺮوز ﺳﺨﺖ ﺷﺪن(اﺳﺘﺨﻮان رﻛﺎﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﻮاﻳﻲ ﻫﺪاﻳﺘﻲ )ﺗﺴﺖ رﻳﻨﻪ ﻣﻨﻔﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد.

29- اوﺳﻴﻜﻮﻟﻮﭘﻼﺳﺘﻲ ﻳﻚ روش ﺟﺮاﺣﻲ ﺟﻬﺖ ﺑﺎزﺳﺎزي اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎي ﮔﻮش اﺳﺖ

30 -ﻋﺎرﺿﻪ ﺷﺎﻳﻊ ﺑﻌﺪ از ﺟﺮاﺣﻲﮔﻮش آﺳﻴﺐ ﻋﺼﺐ ﻛﻮرداﺗﻴﻤﭙﺎﻧﻲ و ﺻﻮرﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺒﺐ اﺧـﺘﻼل ﭼﺸـﺎﻳﻲ،

ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن و آﺳﻴﺐ ﻋﺼﺐ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺻﻮرت در ﺳﻤﺖ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻲ ﮔﺮدد ( ﻧﺸﺎﻧﻪ آن ﻋﺪم ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ ﺑﻠﻌﻴـﺪن و ﺳﻮت زدن ) اﺳﺖ.

31- درﻣﺎن اﺗﻮاﺳﻜﻠﺮوز ﺟﺮاﺣﻲ اﺳﺘﺎﺑﺪﻛﺘﻮﻣﻲ و ﺑﺮداﺷﺘﻦ اﺳﺘﺨﻮان رﻛﺎﺑﻲ و اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺮوﺗﺰ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻋﺎرﺿـﻪ

ﺷﺎﻳﻊ آن ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ و ﻋﻔﻮﻧﺖ اﺳﺖ.

32 - ﺳﻨﺪرم ﻣﻨﯿﺮ ﺑﺮﻫﻢ ﺧﻮردن ﺗﻌﺎدل ﻣﺎﻳﻌﺎتﮔﻮش ﺑﺎ ﺳﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﺎص ﺳﺮگیجه (اﺻـﻠﻲ ﺗـﺮﻳﻦ )ﻧﺸـﺎﻧﻪ، وزوز

ﮔﻮش و ﻧﺎﺷﻨﻮاﻳﻲ ﺣﺴﻲ ﻋﺼﺒﻲ (ﺗﺴﺖ رﻳﻨﻪ ﻣﺜﺒﺖ) ﻧﺸﺎن داده ﻣﻲ ﺷﻮد.

33 -ﺗﺴﺖﮔﻠﻴﺴﺮول ﻳﺎ دﻫﻴﺪراﺗﺎﺳﻴﻮن ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت ﺳﻨﺪرم ﻣﻨﻴﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﺮدد.

34- رژﻳﻢ ﻏﺬاﻳﻲ در ﺳﻨﺪرم ﻣﻨﻴﺮ ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺳﺪﻳﻢ ،اﺳﺖ ﭼﻮن اﺣﺘﺒﺎس آب و ﺳـﺪﻳﻢ ﺳـﺒﺐ ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﺧـﻮردن

ﺗﻌﺎدل ﻣﺎﻳﻌﺎت ﮔﻮش داﺧﻠﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد.

35 -ﺷﺎﻳﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﺷﻨﻮاﻳﻲ در ﺳﻨﻴﻦ ﺑﺎﻻ ﭘﻴﺮﮔﻮﺷﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑـﻪ آﺳـﻴﺐ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎن ﻻﺑﻴﺮﻧـﺖ (ﺣﻠﺰون)اﺳﺖ.

36- درﻻﺑﯿﺮﻧﺘﯿﺖ (اﻟﺘﻬﺎبﮔﻮش داﺧﻠﻲ) ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮﻳﻦﻧﻮع ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد، ﭼﻮن ﻫـﻢ ﺷـﻨﻮاﻳﻲ و ﻫـﻢ

ﺗﻌﺎدل را درﮔﻴﺮﻣﻲ ﻛﻨﺪ.

37- ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ ازﻋﻼﻣﺖ ﻫﺎي ﺷﺎﻳﻊ درﺑﻴﻤﺎري ﻫﺎي ﮔﻮش داﺧﻠﻲ وزوز اﺳﺖ.

38- ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ آﻣﻮزش ﺧﻮدداري از ﺣﺮﻛﺎت ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺳﺮ و ﻗﺮاردادن ﺑﺎﻟﺶ در دو ﻃﺮف ﺳﺮ ﺑﺎ ﺑﺎز ﻛﺮدن ﭼﺸﻢ ﻫﺎﺳﺖ.

39- ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ (Vertigo) در اﺛﺮ اﺧﺘﻼﻻت ﮔﻮش اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﭼـﺮﺧﺶ واﻗﻌـﻲ و

ﻧﻴﺴﺘﺎﮔﻤﻮس ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ.

40- ﮔﻴﺠﻲ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ (Dizzines) در اﺛﺮ اﺧﺘﻼﻻت داﺧﻠﻲ ﺑﻮده و ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺳﻴﺎﻫﻲ رﻓﺘﻦ ﭼﺸـﻢ ﻫـﺎ وﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ و ﺑﺪون ﻧﻴﺴﺘﺎﮔﻤﻮس اﺳﺖ.

41 - داروﻫﺎي آﻣﻴﻨﻮﮔﻠﻴﻜﻮزﻳﺪي ﺳﺒﺐ آﺳﻴﺐ وﺳﺘﻴﺒﻮﻟﻲﮔﻮش ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ. آﺳﭙﻴﺮﻳﻦ ﻫـﻢ ﺳـﺒﺐ ﺳـﺮﮔﻴﺠﻪ و وزوز

ﮔﻮش ﻣﻲ ﺷﻮد.

42 - در ﺻﻮرت ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪن وزوز ﮔﻮش ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺰﺷﻚ اﺣﺘﻤﺎل ﻫﻴﭙﺮﺗﺎﻧﺴﻴﻮن ﻳﺎ آﻧﻮرﻳﺴﻢ ﻋﺮوق ﻣﻐﺰي ﺳﺮ و ﮔﺮدن وﺟﻮد دارد.